Październik miesiącem Różańca Świętego

Idea Żywego Różańca wywodzi się od Pauliny Jaricot – mieszkanki Lyonu, która na skutek ciężkiej choroby i śmierci matki postanowiła poświęcić swoje życie służbie Bogu. Dziewczyna, która od młodych lat zafascynowana była misjami, postanowiła znaleźć dla nich modlitewne wsparcie. 27-latka założyła więc Żywy Różaniec, gdzie w miejsce dawnych dziesiątek proponuje grupy liczące po 15 osób, z których każda zobowiązuje się codziennie odmówić dziesiątek różańca rozważając wylosowaną uprzednio tajemnicę

Nieodmówienie różańca nie jest grzechem, lecz utratą zasługi, którą otrzymują wszyscy biorący udział w tym wspólnym wysiłku. Wspólna jest więc także radość, jaką przynosi wysłuchana prośba. O różańcu wiele nauczał Ojciec Święty Jan Paweł II. Różaniec kształtował jego sposób myślenia i działania. Papież Polak jako pierwszy w historii zaproponował reformę różańca, to przecież on wprowadził jego nową część – Tajemnice Światła. Jan Paweł II wielokrotnie powtarzał, że odmawianie różańca oznacza wejście do szkoły Maryi i uczenie się od Niej, Matki i Uczennicy Chrystusa, w jaki sposób dogłębnie i w całej pełni przeżywać wymagania wiary chrześcijańskiej. Zachęcał wszystkich, a w szczególny sposób rodziny chrześcijańskie, aby podążając codzienną drogą wierności, szukały w różańcu umocnienia i oparcia. W październiku 1987 r. do wiernych zebranych przy ul. Franciszkańskiej 3 w Krakowie mówił: ,,Weźmy znowu do rąk, najdrożsi bracia i siostry, różaniec, aby wyrazić naszą cześć dla Maryi, aby nauczyć się od Niej, jak być pilnym uczniem Boskiego Mistrza, aby wyprosić Jej niebieską opiekę tak w naszych codziennych potrzebach, jak i przy wielkich problemach, które nękają Kościół i całą ludzkość”.

Czas dla różańcowych róż
Różaniec to nie tylko ukochana modlitwa Papieża Polaka. Modlą się nim członkowie wspólnot Żywego Różańca istniejące prawie w każdej parafii. Wrocławska parafia pw. Ducha Świętego poszczycić się może gronem wiernych przynależących do 15 róż. – Cieszę się, że do tej pięknej wspólnotowej modlitwy włączyło się aż tyle osób – mówi Małgorzata Cieniawska, zelatorka róży św. Barbary. Każda z róż (do której przynależy 20 osób) ma swojego patrona. Patronują tu m.in. św. Jadwiga, św. Maria de Mattias, św. Anna, św. Kinga, czy święci Józef i Stanisław Kostka. Każdy członek Żywego Różańca codziennie odmawia jedną dziesiątkę danej tajemnicy. Dzięki temu w ciągu dnia róża różańcowa odmawia cały różaniec, co przekłada się na wypraszane łaski. Raz w miesiącu (w każdą pierwszą jego niedzielę) następuje zmiana tajemnic różańca. Wszyscy członkowie zebrani w parafii po nieszporach wymieniają tajemniczki, które uprzednio poświęcone są przez kapłana – opiekuna grup modlitewnych. W parafii Ducha Świętego opiekunem róż różańcowych jest ks. Leszek Bajorski. Członkowie wspólnoty za każdym razem modlą się w intencjach powierzonych Apostolstwu Modlitwy przez Papieża na dany miesiąc.

Droga duchowego doskonalenia
Nie w każdej parafii róże mają swoich patronów. Tak jest m.in. we wrocławskiej parafii pw. św. Maurycego, gdzie różom przypisane są numery. Urszula Lis przynależy do róży nr 9. – Do naszej wspólnoty przynależę od kilkunastu lat. Wraz z naszą zelatorką Teresą Chowaniec-Łomską w każdy wtorek i niedzielę spotykamy się w kościele św. Łazarza, który przynależy do naszej parafii – mówi. – Aktualnie jednak spotykamy się w kościele parafialnym, ponieważ świątynia pomocnicza jest restaurowana – dodaje. Co cenne do parafii przynależy także róża męska, której przypisany jest nr 3, a jej zelatorem jest Marian Tarnowski. – Modlitwa różańcowa jest dla członków Żywego Różańca rodzajem podpory, to droga do doskonalenia duchowego – podkreśla pani Teresa. Jak mówił Jan Paweł II – jest ona wielką pomocą dla człowieka naszego czasu. Sprowadza pokój i skupienie, wprowadza nasze życie w tajemnice Boże i sprowadza Boga do naszego życia.

źródło: www.niedziela.pl